بارش شهابی شلیاقی
یک رویداد بارش شهابی معروف به بارش شهابی شلیاقی (Lyrid meteor shower) که هرساله از اواسط تا اواخر آوریل(اوایل اردیبهشت) رخ میدهد، نزدیک به رخ دادن است.
در طول فعالیت این بارش شهابی، زمین از میدان بقایای دنبالهدار C/۱۸۶۱ G۱ تاچر(C/۱۸۶۱ G۱ Thatcher) عبور میکند.این بقایا در جو زمین میسوزند و رگههای درخشانی از نور را ایجاد میکنند که آن ها را شهاب می نامند.
کارشناسان میگویند، در اوج این بارش معمولاً ۱۰ تا ۲۰ شهاب در هر ساعت تولید میشود. موزه سلطنتی گرینویچ(RMG) اعلام کرد: این قدیمیترین بارش شهابی ثبت شده است که هنوز قابل مشاهده است و اولین بار در سال ۶۸۷ قبل از میلاد ثبت شده است.
بارشهای شهابی شلیاقی در سراسر آسمان دیده میشوند. مسیر آنها را میتوان ردیابی کرد و به نظر میرسد آنها در صورت فلکی شلیاق (چنگ رومی- Lyra)، به طور خاص از ستاره آلفا شلیاق یا کرکس نشسته(Vega) ظاهر شدهاند، اما این شهابها در واقعیت هیچ ارتباطی با این گروه دوردست از ستارگان ندارند.
جهتی که به نظر میرسد این شهابها از آن میآیند، توسط حرکت زمین و خود آنها تعیین میشود. همه شهابها تقریباً به موازات یکدیگر و به مانند خطوط ترافیکی در یک بزرگراه میآیند.
منجمان میگویند در یک آسمان تاریک و بدون حضور ماه، ۱۰ تا ۱۵ شهاب در هر ساعت قابل رصد خواهد بود. البته جهشهای غیرمنتظره این شهابها میتواند منجر به نرخ ۱۰۰ شهاب در ساعت شود.
با این حال، شهابهای شلیاقی برای افرادی که از نیمکره جنوبی زمین میخواهند آن را تماشا کنند، به شکل قابل توجهی قابل مشاهده نخواهند بود، زیرا نقطه تابشی این بارش شهابی بر فراز بخش شمالی آسمان کره زمین قرار دارد.
کارشناسان میگویند، یک شهاب در این بارش شهابی به ندرت فوقالعاده درخشان میشود، به طوری که بتواند حتی از سیارات درخشان از جمله زهره که به عنوان درخشانترین شیء شناخته میشود، پیشی بگیرد و به عنوان یک توپ آتشین طبقهبندی شود.
بینندگانی که امیدوارند بارش شهابی شلیاقی را تماشا کنند، باید به مناطقی با حداقل آلودگی نوری بروند تا تجربهای بینظیر از تماشای این بارش شهابی داشته باشند. همچنین به آنها توصیه میشود اجازه دهند چشمهایشان به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه به تاریکی آسمان عادت کند.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید