آهن نیکل در شهاب سنگ ها

آهن نیکل در شهاب سنگ ها

دانشمندان شهاب سنگ ها را به سه نوع اصلی آهنی، سنگی و سنگی-آهنی تقسیم کرده اند. به طور کلی، این تقسیم بندی هنوز مفید است، هر چند قدیمی می باشد زیرا می توان تفاوت بین سه نوع را تشخیص داد. شهاب سنگ های آهنی تقریبا سنگین تر از هر سنگ زمینی با همان اندازه و ظاهری هستند و به شدت جذب آهنربا می شوند. در نگاه اول ، شهاب  سنگ های سنگی بسیار شبیه به سنگهای زمینی هستند و از کانی های تشکیل شده اند که در سنگهای آذرین زمینی یافت می شوند. سنگی- آهنی ها، همانطور که از نامش پیداست، مخلوطی از هر دو هستند. اما سردرگمی های اولیه و تشابهات به زودی ایجاد می شود. با قرار دادن آهنربا در برابر یک شهاب سنگ های سنگی ، متوجه می شویم که بیشتر آن ها نیز دارای جذب هستند، هر چند نه به اندازه آهنی ها جذب قوی ندارند. برش سنگ برای نمایان شدن بخش داخلی آن، تکه های کوچک نقره ای رنگی از فلز را نشان می دهد . دانشمندان این را آهن عنصری (آزاد) می نامند، یعنی آهن در کمترین حالت شیمیایی خود بوده و با اکسیژن ترکیب نشده که این قطعاً یک شگفتی است.

آهن عنصری تقریباً هرگز در سنگهای پوسته زمینی یافت نمی شود، زیرا آهن به سرعت با اکسیژن ترکیب شده و زنگ می زند؛ یعنی در حضور اکسیژن و آب به سرعت اکسید می شود و زمین دارای مقدار زیادی از هر دو این عوامل می باشد.

اگر قطعه سنگ فلزی دارید که آهنربا را جذب می کند و می خواهید بدانید که آیا آن یک شهاب سنگ آهنی است، آنگاه یک تجزیه شیمیایی معتبر (تست اسید و گوش پاک کن غیر علمی می باشد) برای عناصر آهن (Fe)، کبالت (Co)، نیکل (Ni)، کروم (Cr) بدست آورید. و منگنز (Mn). شهاب‌سنگ‌های آهنی دارای 75 تا 95 درصد آهن، 25 تا 5 درصد نیکل، 0.2 تا 2 درصد کو، و کمتر از 0.05 درصد (<500 ppm) هر کدام از کروم و منگنز خواهند بود.