دهانه‌ برخوردی شهاب

موقعیت: باواریای غربی، آلمان

قطر: ۲۶ کیلومتر

عمق: ۲۰۰ متر

سن: ۱۵ میلیون سال

شهری به نام نوردلینگن (Nördlingen) در حلقه‌ی داخلی دهانه‌ی رایس قرار دارد. دهانه‌ی برخوردی کامل را می‌توان از زاویه‌ی هوایی دید. با اینکه حلقه‌ی داخلی این دهانه با دیوارهای شهر مشخص شده است بقیه‌ی دهانه دچار فرسایش شده و به سرعت قابل شناسایی نیست.

به نقل از رصدخانه‌ی زمین ناسا، اروپایی‌های قرون وسطا به شکل ناخواسته دیوارهای شهر خود را متناسب با حلقه‌ی داخلی شهر ساختند که قطر آن به یک کیلومتر می‌رسد و احتمالا ابعاد آن تقریبا برابر با شهاب‌سنگ  بوده است.

به نقل از مؤسسه‌ی علوم سیاره‌ای، ساکنین نوردلینگن تا مدت‌ها باور داشتند ساختار رایس دهانه‌ای آتشفشانی است، اما وقتی زمین‌شناسانی مثل یوجین شومیکر و ادوارد چائو  (Eugene Shoemaker – Edward Chao)در دهه‌ی ۱۹۶۰ از این شهر بازدید کردند شواهد جالبی را پیدا کردند که نشان می‌داد رایس در واقع دهانه‌ای برخوردی (impact crater) است.

به نقل از آژانس فضایی اروپا، شهابی با سرعت ۷۰ هزار کیلومتر بر ساعت با زمین برخورد کرد. بر اثر این برخورد فشار و گرمای ناگهانی سنگ های سطح زمین به قدری بالا رفتند که درجه‌ی حرارتشان به ۲۵ هزار درجه‌ی سانتی‌گراد رسید. این برخورد شدید، منجر به تولید الماس‌های کوچکی در سنگ‌های سوئویتی (suevite rock) شد که بزرگ‌ترین آن‌ها تنها ۰.۲ میلی‌متر است. بخش زیادی از شهر از این سنگ‌ها ساخته شده است. سوئویت نوعی سنگ است که  معمولا در رویدادهای برخوردی و زمانی که سنگ‌ها بر اثر برخورد اولیه داغ و سپس ناگهان سرد می‌شوند به وجود می‌آید. به این ترتیب شهر کوچک آلمانی مملو از الماس‌های کوچک است که آمار آن براساس مقاله‌ی ای به ۷۲ هزار تن می‌رسد.

ساختار زمین‌شناسی منحصر‌به فرد شهر نوردلینگن توجه ناسا را به خود جلب کرد. در اوت ۱۹۷۰، ناسا سفرها و دوره‌های آموزشی میدانی زمین‌شناسی را در دهانه‌ی رایس برای فضانوردان آپولو ۱۴ و آپولو ۱۷ آغاز کرد تا بتوانند با انواع سنگ‌های مرتبط با دهانه‌های برخوردی آشنا شوند و بعدها در بازیابی نمونه‌ سنگ‌های دهانه‌ها از ماه، بتوانند از این داده‌ها استفاده کنند.