تا سال 2007 ، بیش از 4000 کانی توسط کمیسیون IMA در مورد کانی های جدید و کانی ها پذیرفته شد. از این تعداد ، حدود 280 کانی در شهاب سنگ ها وجود دارد. این تنها حدود 7 درصد از کانی های موجود در محیط زمینی است. سنگهای پوسته روی زمین و دیگر سیارات زمینی از مجموعه مواد معدنی به نام کانیها تشکیل شده اند. به طرز شگفت انگیزی ، این کانی ها ترکیبی متنوع از تنها هشت عنصر شیمیایی مختلف هستند.
فراوانی آنها به ترتیب شامل: اکسیژن (O) ، سیلیکون (Si) ، سدیم (Na) ، کلسیم (Ca) ، پتاسیم (K) ، آلومینیوم (Al) ، منیزیم (Mg) ، و آهن(Fe) هستند . در سنگ های پوسته زمین و شهاب سنگ ها ، دو عنصر فراوان با هم ترکیب شده و یک ساختار اتمی به نام چهار وجهی سیلیکون-اکسیژن تشکیل می دهند
یک ساختار اتمی به نام چهار وجهی سیلیکون-اکسیژن
تمام کانی های سیلیکات با این چهار وجهی ساخته می شوند. اکسیژن های چهارگوش را می توان از نظر شیمیایی با یکدیگر ترکیب کرد و رشته ای از تتراهدرا تشکیل داد یا می تواند با فلزاتی مانند آهن و منیزیم ترکیب شود. در صورت عدم وجود فلز ، کانی حاصل کوارتز خواهد بود.
چهار ضلعی اکسیژن سیلیکون (که تتراهدرون سیلیس نیز نامیده می شود) دارای چهار اتم اکسیژن است که یک اتم سیلیکون کوچک را در مرکز هرم مثلثی قرار داده است. چهارضلعی به خودی خود یک یون است و فرمول شیمیایی آن SiO4−4 است که حرف فوق (−4) نشان دهنده بار منفی روی هر یک از اتم های اکسیژن است. هنگامی که فلزات مانند آهن و منیزیم وجود دارند ، اتم های فلز از نظر الکتریکی به اتم های اکسیژن جذب می شوند و به عنوان پل بین چهارضلعی عمل می کنند. مقادیر و نسبت های مختلف اتم های فلزی در میان چهار تایی سیلیس انواع مشبک های کریستالی سه بعدی از جمله مواد معدنی اولیوین و پیروکسن را تولید می کند.
الیوین
از بین تمام کانی های موجود در شهاب سنگها ، سه مورد از آنها فراوان ترین و مهمترین آنها است. اولین مورد اولیوین است. اولیوین یک ماده معدنی سیلیکات سبز زرد تا مایل به زرد است که به وفور در سنگهای مافیک زمینی مانند بازالت یافت می شود. این ماده از مقادیر متفاوتی از آهن و منیزیم در ترکیب با تتراهدر سیلیکون-اکسیژن تشکیل شده است. فرمول شیمیایی آن به این شکل است: (Fe,Mg)2SiO4 اولیوین در واقع گروهی از کانی ها با ساختار و ترکیبات مشابه است. یونهای (Mg) 2+ و (Fe) 2+ تقریباً اندازه اتمی یکسانی دارند و به آنها اجازه می دهد در شبکه بلوری جایگزین یکدیگر شوند.حرف فوق (2+) بدین معنی است که اتم ها فاقد دو الکترون هستند و بنابراین دارای بار مثبت هستند. آنها می توانند به راحتی با چهار وجهی سیلیکون-اکسیژن ترکیب شوند زیرا بار منفی دارد. مقادیر نسبی منیزیم و آهن نوع الیوین متبلور شده از ماگما را تعیین می کند. این محدوده جایگزینی یونی را محلول جامد می نامند. یک سری محلول جامد پیوسته از فورستریت غنی از منیزیم یا Fs (Mg2 SiO4) تا فایالیت غنی از آهن یا Fa (Fe2SiO4) وجود دارد. بعداً در این فصل خواهیم دید که مقدار نسبی آهن ، چه عنصری و چه ترکیبی ، طبقه بندی شیمیایی کندریت های معمولی را تعیین می کند و آنها را به گروه هایی تقسیم می کند که دارای ترکیبات محدودی هستند. آنها احتمالاً بر روی یک جسم والد سیارکی شکل گرفته اند.
کانی پیروکسن تیغه ای در یک شهاب سنگ از کویر لوت
مواد معدنی آهن نیکل
شاید شگفت انگیزترین ماده معدنی اولیه موجود در کندریت های معمولی ، آهن نیکل عنصری (FeNi) باشد که از این پس به آن فلز گفته می شود. پیشتر دیدیم که وقتی کندریت معمولی بریده می شود و صیقل داده می شود تا ترکیب و بافت داخلی آن نمایان شود ، فلز بلافاصله به عنوان دانه های فلزی درخشان و ستاره مانند در پس زمینه ماتریس آشکار می شود. آهن ربا خوب بلافاصله ترکیب آهن آن را آشکار می کند. در واقع ، این فلز چیزی فراتر از آهن است. این آلیاژ آهن نیکل است. آهن همیشه در شهاب سنگ ها با نیکل آلیاژ می شود. محتوای نیکل می تواند به اندازه 5 یا تا 25 درصد باشد. در صحرا ، وجود فلز FeNi در یک سنگ “زمینی” تقریباً علامت قطعی شهاب سنگی است. 23 درصد از کل آهن می تواند در حالت اولیه باشد. آهن باقی مانده بصورت ترکیبی به عنوان اکسیدهای آهن ، سولفیدها ، کاربیدها ، فسفیدها یا ترکیب شده در الیوینها و پیروکسنها یافت می شود.
هیچ دیدگاهی درج نشده - اولین نفر باشید